Υποχώρηση της κατανάλωσης

Τα στοιχεία τα οποία ανακοινώθηκαν χθες από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, για την πορεία της ιδιωτικής κατανάλωσης, αποδεικνύουν ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση.

Οπως επισημαίνουν σχετικές μελέτες και προσφάτως η έρευνα του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, μετά την απότομη πτώση του ΑΕΠ στα τέλη του προηγούμενου έτους, η ελληνική οικονομία διήλθε στο πρώτο τρίμηνο του 2011 μια περίοδο διεργασιών σε πολλά επίπεδα για την υλοποίηση και την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων, όπως η διαμόρφωση ενός πλαισίου για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, η αναδιάρθρωση των δημόσιων Οργανισμών και επιχειρήσεων, η τροποποίηση και εφαρμογή νέου πλαισίου στην απασχόληση κ.λπ. Οι διεργασίες αυτές δεν συνετέλεσαν στη βελτίωση των βασικών οικονομικών δεικτών.

Παράλληλα οι μεταρρυθμίσεις δημιουργούν έντονη αβεβαιότητα στις επαγγελματικές και κοινωνικές ομάδες που τις αφορούν. Οι πολιτικές για την οικονομία σε συνδυασμό με τη νέα έντονη άνοδο της ανεργίας, άσκησαν σημαντικές πιέσεις στην κατανάλωση των νοικοκυριών. Η αναιμική εγχώρια ζήτηση στο β' εξάμηνο του 2010 λειτούργησε ιδιαίτερα αποτρεπτικά στην υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων, με αποτέλεσμα οι επενδύσεις να συρρικνωθούν στο πρώτο τρίμηνο της χρονιάς για τρίτο συνεχόμενο έτος, και μάλιστα σε μεγάλη έκταση, κατά σχεδόν 20%.

Η ύφεση της ελληνικής οικονομίας στις αρχές του τρέχοντος έτους συγκρατήθηκε από τα συνεχώς βελτιούμενα αποτελέσματα του εξωτερικού τομέα. Παρά αυτή την επίδραση από την πορεία των εξωτερικών συναλλαγών, το ΑΕΠ υποχώρησε πάνω από 5,5% στο πρώτο τρίμηνο του διανυόμενου έτους. Ελπιδοφόρο στοιχείο της όλης πορείας της οικονομίας αποτελεί η διαφαινόμενη άνοδος της τουριστικής κίνησης η οποία θα συμβάλει σημαντικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης.

Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η χώρα μας διέρχεται μια περίοδο έντονης δημοσιονομικής προσαρμογής, κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι η μείωση των κρατικών δαπανών, αλλά και η επιβολή νέων ή η αύξηση υφιστάμενων φορολογικών βαρών. Αυτό συνεπάγεται τη συρρίκνωση του διαθέσιμου, προς κατανάλωση, εισοδήματος και επιπρόσθετα αυξημένη αβεβαιότητα για το μέλλον.

Η κυβέρνηση μαζί με τα μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας οφείλει να κινηθεί και προς την κατεύθυνση στήριξης πρωτοβουλιών για την ανάπτυξη. Οφείλει να αξιοποιήσει όσα μέσα έχει στη διάθεσή της και κυρίως τα κοινοτικά κονδύλια τα οποία είναι αυξημένα, μετά και τις πρόσφατες αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΚΟΥΤΣΗΣ - ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ

Αλλαγή πλεύσης τώρα

ΝΙΚΟΣ ΖΑΡΜΠΑΛΑΣ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 26/7/2011)re

Έπειτα από πολύ καιρό ακούσαμε καλά νέα. Άνοιξε ένα μεγάλο παράθυρο στην ελπίδα θα πρέπει να είναι κανείς κακόπιστος για να μην αναγνωρίσει ότι η απόφαση των Βρυξελλών την περασμένη εβδομάδα ήταν μία νίκη της χώρας μας.

Την ώρα που κάποιοι στην Ελλάδα έσπευδαν να «κάνουν ταμείο», να μετρήσουν με τις δημοσκοπήσεις «πόσα έβγαλαν» με τον καιροσκοπισμό τους στις Βρυξέλλες δόθηκε μια λύση γενναία, που απομακρύνει τον κίνδυνο χρεοκοπίας από την Ελλάδα και θωρακίζει το ευρώ.

Τα νέα λοιπόν ήταν καλά για την Ελλάδα αλλά... δε φτάνουν.

Μπορεί να διασφαλίσουμε ότι δεν θα έχουμε «ξαφνικό θάνατο» αλλά κανείς δεν μας εμποδίζει να πεθάνουμε αργά και βασανιστικά.

Η Ελλάδα έχει μια δεύτερη ευκαιρία αλλά κανείς δεν εγγυάται, ότι δεν θα συνεχίσει να πυροβολεί τα πόδια της.

Ο τόπος έχει ανάγκη από πυξίδα. Είναι αναγκαίο να μη χάνουμε το στόχο και τη διαδρομή προς αυτόν.

Είναι επείγον ν' αξιοποιηθεί η συγκυρία για να θεμελιωθεί μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση.

Μπορούμε;

Χρειάζεται αλλαγή πλεύσεις. Νέες προτεραιότητες πρέπει να τεθούν στο τραπέζι.

Η πρώτη είναι μια σοβαρή, γενναία, δίκαιη ανακατανομή των βαρών.

Νέα πορεία με παλιές συνήθειες δε γίνεται.

Δεν μπορεί τα μόνιμα υποζύγια, φοροδότες να είναι οι μισθωτοί συνταξιούχοι, υπάλληλοι κι οι υγιείς μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Η λογική «μαζεύω όσα μπορώ, απ' όπου μπορώ» πρέπει να σταματήσει.

Οι πηγές φορολόγησης πρέπει ν' αλλάξουν ριζικά.

Έστω και την ύστατη στιγμή η κυβέρνηση οφείλει να διευρύνει τη φορολογική βάση προς τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία, ν' αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου, που έχει γίνει κομμάτια.

Αν δεν τα καταφέρει, θα συνεχίζει να θερίζει θύελλες.

Η δεύτερη προτεραιότητα είναι να ξεκινήσουν οι μηχανές της ανάπτυξης.

Με προτεραιότητα στην αξιοποίηση (κι όχι απλά απορρόφηση) των πόρων του ΕΣΠΑ, την εκκαθάριση του τοπίου για επενδύσεις να πετύχουμε γρήγορες νίκες στο πεδίο της οικονομίας.

Να αξιοποιήσουμε κάθε παραγωγική ικμάδα που διαθέτει η χώρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της.

Σύντομα, με κάθε θυσία, πρέπει να έχουμε το πρώτο πρωτογενές πλεόνασμα.

Κι αυτό φυσικά είναι αδύνατο να συμβεί όσοι οι ίδιοι μποϊκοτάρουμε τη μόνη ατμομηχανή που διαθέτουμε: τον τουρισμό.

Υπάρχει για όλα αυτά μια δύσκολη - προϋπόθεση: ν' αλλάξει το κράτος.

Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολλές από τις υπηρεσίες, οι οποίες υποτίθεται είναι ταγμένες στο να υπηρετούν το κοινωνικό σύνολο είναι τραγική.

Εφορίες που αδυνατούν να εισπράξουν βεβαιωμένους φόρους, άλλες υπηρεσίες που ελέγχονται για παραλείψεις, ταλαιπωρία των πολιτών, διασπαθίσεις σοβαρών χρηματικών ποσών.

Έστω κι αν οι σωστοί υπάλληλοι που συνεχίζουν να εργάζονται με ζέση προτάσσοντας τον πατριωτισμό και το φιλότιμο δεν είναι αμελητέα ποσότητα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι το βαθύ κράτος είναι εστία διαφθοράς.

Ας το πούμε καθαρά. Το ελληνικό κράτος θα χρεοκοπήσει αν οι υπηρεσίες του χρεοκοπήσουν.

Πρέπει να κάνουμε ό,τι παραλείψαμε εδώ και πολλά χρόνια.

Η κυβέρνηση οφείλει αμέσως να «σπάει αβγά».

Τέλος η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες για την ανασύνταξη κι ενίσχυση της δημοκρατίας.

Τομές στου αντιπροσωπευτικούς θεσμούς το πολιτικό σύστημα, τη διάκριση και ανεξαρτησία των εξουσιών.

Ν' αλλάξει το τοπίο, που είναι μίζερο και μελαγχολικό.

Εάν η κυβέρνηση αναπτύξει ένα σχέδιο πρωτοβουλιών και κινήσεων χωρίς ν' αναζητά άλλοθι σε προσχηματικές εκκλήσεις, δήθεν για συναίνεση (που είναι χρήσιμη αλλά όχι αναγκαία) θα τροφοδοτήσει με πίστη κι αισιοδοξία τις υγιείς κοινωνικές δυνάμεις, που δίνουν τον αγώνα τους.

Είναι προφανές ότι δεν φτάνει να μας σώζουν οι ξένοι.

Πρέπει να αποφασίσουμε πρώτα εμείς ότι θέλουμε να σωθούμε.

Δεν φτάνει να μας σώζουν οι ξένοι πρέπει να αποφασίσουμε πρώτα εμείς ότι θέλουμε να σωθούμε

Η μεγάλη ευκαιρία είναι τώρα

Οι δρόμοι για την ανάπτυξη μετά την επιτυχία της Συνόδου Κορυφής

Του Νίκου Χριστοδουλάκη*

ΤΑ ΝΕΑ  Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής για την Ελλάδα συνιστούν μια αδιαμφισβήτητη επιτυχία για την ελληνική κυβέρνηση και το οικονομικό επιτελείο, αλλά και για τις δυνάμεις που πιστεύουν στο μέλλον της ευρωζώνης και της Ενωσης. Διέσωσαν τη χώρα μας από τις κερδοσκοπικές επιθέσεις των οίκων αξιολόγησης και των CDS, σταθεροποίησαν το τραπεζικό σύστημα από την αιμορραγία της φυγής καταθέσεων και αναποδογύρισαν τα σκοτεινά σχέδια των δραχμο-σωτήρων που προπαγάνδιζαν την έξοδο από το ευρώ.

Τη μεγαλύτερη όμως σημασία έχει η απόφαση ότι η μάχη του χρέους μπορεί να κερδηθεί μόνο με ανάπτυξη, σοβαρή, παραγωγική και μακροχρόνια, έτσι ώστε να ανορθωθεί η ελληνική οικονομία, να δημιουργήσει δουλειές και απασχόληση και να γεννήσει υγιή φορολογικά έσοδα που σταδιακά θα ξεπληρώσουν τους τόκους. Διέλυσε έτσι με τον πιο αμείλικτο τρόπο τις ανόητες θεωρίες που επικράτησαν τα τελευταία χρόνια ότι η κρίση του χρέους δήθεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με ακόμα παραπάνω ύφεση και έκανε σκόνη τα φορολογικά γιατροσόφια ότι τάχα μπορείς να αυξήσεις τα έσοδα άμα διαρκώς αυξάνεις τους φόρους σε όσους ήδη φορολογείς!

Η Σύνοδος Κορυφής ήταν ο αναπτυξιακός επιτάφιος του Μνημονίου, και ελπίζει κανείς ότι τα Προγράμματα Προσαρμογής που θα εφαρμοστούν στο μέλλον σε άλλες χώρες θα παραδειγματιστούν από την ευρωπαϊκή αυτή στροφή και θα εγκαταλείψουν τις συνταγές σκληρής ύφεσης στις δοκιμαζόμενες οικονομίες. Προς το παρόν αυτό που χρειάζεται είναι το σχέδιο ενίσχυσης επενδύσεων που ανακοινώθηκε για την Ελλάδα να επεκταθεί άμεσα και σε όλες τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, βγάζοντάς τες από την ύφεση και δημιουργώντας ένα επιθετικό ρεύμα ανάπτυξης σε όλη την ευρωζώνη.

Υπάρχει βέβαια μια κρίσιμη λεπτομέρεια στο φιλόδοξο Σχέδιο των ευρωπαϊκών επενδύσεων: Οτι πρέπει να υλοποιηθεί κιόλας. Και εδώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να μπλέξει με τις εσωτερικές αντιπαραθέσεις των επαγγελματικών ομάδων, να παγιδευτεί στην άπειρη γραφειοκρατία των κοινοτικών προγραμμάτων και να κατευθυνθεί σε ενέσεις ρευστότητας προβληματικών επιχειρήσεων χωρίς μόνιμο επενδυτικό αποτέλεσμα. Εχουν συμβεί αυτά στο παρελθόν (ακόμα και στο ορίτζιναλ σχέδιο Μάρσαλ) και το θέμα είναι πώς τώρα τα εμπόδια αυτά θα αποτραπούν και τα έργα θα γίνουν με άμεσο και αποτελεσματικό τρόπο.

Ενα μοντέλο επενδύσεων, που με επιτυχία δοκιμάστηκε στο παρελθόν στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, είναι η ενιαία ανάθεση απευθείας από την Ευρωπαϊκή Ενωση της μελέτης, αδειοδότησης, κατασκευής και λειτουργίας του έργου για πολλά χρόνια μετά την ολοκλήρωση. Το πιο κοντινό παράδειγμα είναι το αεροδρόμιο Σπάτων, αν και η κλίμακα θα είναι τώρα μικρότερη. Μικρές και μεγάλες υποδομές από βιολογικούς καθαρισμούς, μαρίνες, λιμάνια και πάρκα μικρομεσαίων επιχειρήσεων μπορούν να αποφύγουν όλη την κρατική πολυδιάσπαση, αλλά κυρίως τις ατέρμονες διαδικασίες μικροεγκρίσεων και εκβιασμών από κάθε λογής τοπικό παράγοντα που με διάφορα προσχήματα θέλει να εμποδίσει τις επενδύσεις για να μη χάσει αξία το διπλανό οικοπεδάκι. Οι αποφάσεις προφανώς θα λαμβάνονται σε συνεργασία ελληνικής πολιτείας και Βρυξελλών αλλά ως ενιαία, γρήγορη και μοναδική ομάδα έργου κατά τα πρότυπα της Ολυμπιακής προετοιμασίας (Task Force).

Εκτός από τη χρονική επιτάχυνση, το «ευρωπαϊκό πακετάρισμα» των έργων θα έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα για το περιβάλλον και την οικονομία:

Πρώτον, διασφαλίζει ότι τα έργα θα υπόκεινται σε αυστηρές προδιαγραφές προστασίας περιβάλλοντος καθορισμένες με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Ο ενιαίος σχεδιασμός θα διασφαλίζει αυτομάτως και τη διαλειτουργικότητα των ομοειδών έργων, πράγμα που σήμερα είναι συχνά προβληματικό εξαιτίας των διαφορετικών κριτηρίων που επικρατούν στις πολυδιασπασμένες αναθέσεις. Μελλοντικά αυτό θα οδηγήσει σε καλύτερη τεχνογνωσία για τη λειτουργία των επενδυτικών μονάδων, αλλά και σε σημαντικές οικονομίες στο κόστος.

Δεύτερον, δημιουργούν κίνητρα για την εγχώρια παραγωγή των μηχανημάτων και των υπηρεσιών που θα χρειαστούν. Σήμερα για παράδειγμα τα περισσότερα φωτοβολταϊκά είναι εισαγόμενα γιατί ο κατακερματισμός των έργων οδηγεί σε διαφορετικές επιλογές και η αγορά δεν έχει επαρκές βάθος για να πειστεί ένα ελληνικό εργοστάσιο να τα παράγει. Με τις ενιαίες προδιαγραφές μπορεί να προκύψουν σημαντικές ευκαιρίες για την ελληνική μεταποίηση, πράγμα που θα ωθήσει ακόμα περισσότερο την αναπτυξιακή προσπάθεια. Η ευκαιρία παραγωγικής αναδιάρθρωσης της χώρας είναι τόσο επείγουσα και τα κεφάλαια που θα διατεθούν τόσο σημαντικά, που αξίζει να γίνει με έναν νέο, δραστικό και αξιόπιστο τρόπο.

*Ο Νίκος Χριστοδουλάκης ειναι καθηγητής και πρώην υπουργός

Να εισέλθουμε στην Ελλάδα των προοπτικών

Του Γιάννη Στουρνάρα*

ΤΑ ΝΕΑ 23/7/2011

Πρόκειται αναμφισβήτητα για ένα σημαντικό θετικό βήμα, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την οικονομική συνοχή της ευρωζώνης. Θεωρώ δε ότι η έκδοση ευρωομολόγου είναι πλέον ζήτημα χρόνου. Για την Ελλάδα παρέχεται επαρκής χρηματοδότηση με χαμηλό επιτόκιο και με μεγάλη διάρκεια αποπληρωμής, που σε συνδυασμό με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα μειώνει αρκετά και την παρούσα αξία του ελληνικού χρέους καθιστώντας το βιώσιμο. Το βάρος τώρα πέφτει σε εμάς. Πρέπει να αποδείξουμε ότι μας αξίζει να είμαστε στην ευρωζώνη διορθώνοντας τα λάθη των προηγούμενων ετών και κυρίως σταματώντας τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό.

Πρέπει να ξεφύγουμε από την Ελλάδα των εξαιρέσεων και να εισέλθουμε στην Ελλάδα των προοπτικών, που άλλωστε ενισχύονται αναπτυξιακά με το νέο σχέδιο Μάρσαλ που εκπονούν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πολλές άλλες χώρες μέλη της ευρωζώνης. Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας συνεπάγεται, μεταξύ των άλλων, την ανάγκη αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών.

Το τραπεζικό σύστημα της χώρας πρέπει να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών. Η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μπορεί να γίνει με τρεις τρόπους: είτε μέσω των παλαιών μετόχων, είτε με αναζήτηση σημαντικών στρατηγικών συμμαχιών με τραπεζικούς ομίλους του εξωτερικού, είτε με προσφυγή στο ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Μπορεί να γίνει και με συνδυασμό και των τριών αυτών παραγόντων.Η απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής έχει ένα μόνο αρνητικό στοιχείο. Οτι εξαιρεί την Ελλάδα από τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο όσον αφορά τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη μείωση του χρέους. Αυτό δυστυχώς είναι το τίμημα του δημοσιονομικού εκτροχιασμού των τελευταίων αρκετών ετών. Ωστόσο, με τις πρόνοιες της άποψης του Συμβουλίου Κορυφής και με τη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας καθώς και των χωρών μελών της ευρωζώνης ότι ουσιαστικά θα παρέχουν όσες καλύψεις χρειάζεται το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, το τίμημα αυτό είναι μόνο συμβολικό και όχι ουσιαστικό.

*Ο Γιάννης Στουρνάρας είναι γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών, καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών

ΤΑ ΟΠΛΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ (ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΕΡΔΟΣ 17/7/2011)

-Τι επιπτώσεις έχει προκαλέσει μέχρι σήμερα η κρίση στις επιχειρήσεις και την αγορά της περιοχής και αν αντέχουν τις νέες επιβαρύνσεις  που προβλέπει το δεύτερο μνημόνιο ή θα οδηγηθούν σε κλείσιμο;

Η ελληνική οικονομία εξακολουθεί να κινείται σ’ ένα περιβάλλον, που διακρίνεται από την βαθιά ύφεση, το υπερβολικό χρέος, την καλπάζουσα ανεργία και τον υψηλό πληθωρισμό με αποτέλεσμα την χαμηλή εμπιστοσύνη απέναντί της τόσο των επενδυτών όσο και των καταναλωτών και την δημιουργία στην κοινωνία κλίματος καταθλιπτικής απαισιοδοξίας.

Η κατάσταση αυτή χαρακτηρίζει και την οικονομία της Ηπείρου. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στο νομό Ιωαννίνων το Α τρίμηνο του 2011 οι εγγραφές νέων επιχειρήσεων ήταν 200 ενώ οι διαγραφές έφθασαν τις 306.

Η λήψη πρόσθετων φορολογικών μέτρων σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων είναι βέβαιο ότι θα επιφέρει νέες αρνητικές συνέπειες στην πραγματική οικονομία με την περαιτέρω μείωση της ιδιωτικής κατανάλωσης η οποία θα οδηγήσει και άλλες επιχειρήσεις στην συρρίκνωση της δραστηριότητάς τους ή στο κλείσιμό τους.

-Ποια είναι τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις της Ηπείρου σήμερα; (ρευστότητα, τράπεζες, λουκέτα, φορολογικές επιβαρύνσεις, έκτακτες εισφορές, επισφάλειες, αδυναμία πληρωμών, έλλειψη ανταγωνιστικότητας, ανάγκη εξωστρέφειας κλπ);

Το οξύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ως επί το πλείστον μικρομεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις της Ηπείρου αποτελεί η συρρίκνωση κυρίως της ιδιωτικής κατανάλωσης και συνακόλουθα ο περιορισμός του τζίρου τους. Επιπρόσθετα η μείωση της πιστωτικής επέκτασης δημιουργεί εκρηκτικό πρόβλημα ρευστότητας και αδυναμίας πληρωμών προς τους προμηθευτές, τις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και την Εφορία.

 -Τι προτείνετε στην κυβέρνηση για την επίλυση των προβλημάτων αυτών  και για τη στήριξη της επιχειρηματικότητας στην περιοχή;

Τα μέτρα που λαμβάνονται για την τιθάσευση των ελλειμμάτων και του χρέους μπορεί να φαίνονται αναγκαία δεν επαρκούν όπως αποδεικνύεται για την οικονομική ανόρθωση της χώρας.

Απαιτείται, λοιπόν, άμεση εφαρμογή μέτρων ωφέλιμων για την ανάπτυξη, όπως το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων έτσι ώστε να προσελκυστούν νέες επενδύσεις σ’ αυτά, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και η ανακατανομή των πόρων του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων ώστε να εκτελεστεί απρόσκοπτα το πρόγραμμα των μεγάλων έργων υποδομής.

Ειδικά η Ήπειρος ενδιαφέρεται για την ταχεία προώθηση της κατασκευής της Ιονίου Οδού από τα Ιωάννινα προς το Αντίρριο, την κατασκευή του κεντρικού άξονα Ε65 από τα όρια των νομών Ιωαννίνων-Τρικάλων προς την Λαμία καθώς και την ολοκλήρωση των υποδομών σε αεροδρόμια, λιμάνια και σιδηρόδρομο.

Επιπλέον απαιτείται η αύξηση της πιστωτικής επέκτασης με διάθεση στην πραγματική οικονομία πιστώσεων που λαμβάνονται από τις τράπεζες μέσω των κρατικών εγγυήσεων για την τόνωση της ρευστότητας.

-Πως κρίνετε μέχρι σήμερα την πολιτική της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της κρίσης και τους χειρισμούς της έναντι της ΕΕ και του ΔΝΤ; 

Η κυβέρνηση προκειμένου να αποφύγει την χρεοκοπία της χώρας συμφώνησε με την τρόικα την εφαρμογή προγράμματος οικονομικής προσαρμογής στο πλαίσιο στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Το πρόγραμμα (μνημόνιο) όμως είχε ένα πολύ σοβαρό ελάττωμα, την έλλειψη αναπτυξιακής λογικής. Επιπλέον η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε το πρόγραμμα ισόρροπα, δηλαδή περιορίσθηκε στις αυξήσεις των φόρων περισσότερο και δεν προχώρησε στις μειώσεις των δαπανών του δημόσιου τομέα, ούτε σε αποκρατικοποιήσεις ενώ δεν τόλμησε στην απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων. Αποτέλεσμα όλων αυτών η σημερινή ζοφερή κατάσταση. Η κυβέρνηση και η τρόικα πρέπει να αντιληφθούν ότι το πρόγραμμα της προσαρμογής πάνω από όλα πρέπει να είναι ρεαλιστικό στους στόχους του και πρωτίστως πρέπει να ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη, διότι αυτή είναι ο σίγουρος δρόμος για την μείωση του χρέους.   

-Πιστεύετε ότι έχει αποφευχθεί ο κίνδυνος χρεοκοπίας; Θεωρείτε ότι μια κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης θα ήταν πιο αποτελεσματική στην προσπάθεια εξόδου της χώρας από την ύφεση;

Θεωρώ ότι η προσπάθεια που συντελείται με την στήριξη των εταίρων μας στην ΕΕ συμβάλλει στην αποφυγή της χρεοκοπίας. Αρκεί η προσπάθεια αυτή να διαπνέεται από αναπτυξιακή λογική και από αυστηρό περιορισμό των δημοσίων δαπανών και της φοροδιαφυγής. Η ρεαλιστική προσέγγιση είναι αναγκαία και θα ωφελήσει όλους, διότι η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της χώρας δεν ευνοεί ούτε τους Έλληνες ούτε τους Ευρωπαίους εργαζόμενους.

Η επιτυχής αντιμετώπιση των δίδυμων ελλειμμάτων, δημοσιονομικού και ισοζυγίου πληρωμών, επιβάλλει αλλαγή νοοτροπιών και συμπεριφορών ευρύτερων κοινωνικών ομάδων και προϋποθέτει κατάπαυση των κομματικών παθών και ομόνοια του πολιτικού κόσμου και της κοινής γνώμης, η οποία θα εμφανίσει προς τα έξω την Ελλάδα ενιαία και αδιαίρετη. Για τους λόγους αυτούς επιβάλλεται ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής συναίνεσης.

-Συζητείται πολύ τελευταία η διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών. Πιστεύετε ότι θα βοηθήσουν τη χώρα να αντιμετωπίσει την κρίση ή θα την οδηγήσουν σε πιο βαθιά ύφεση; Εσείς θα διεκδικήσετε την προεδρία  στις επόμενες επιμελητηριακές εκλογές;

Η διεξαγωγή πρόωρων εθνικών εκλογών δεν πρόκειται να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κρίσης. Το αντίθετο μάλιστα. Θα περιπλέξει την ήδη δύσκολη κατάσταση, διότι θα οδηγήσει στην αναβολή λήψης κρίσιμων αποφάσεων, ζωτικότατης όμως ανάγκης για την έξοδο από την ύφεση.

Αυτό που επειγόντως έχει ανάγκη ο τόπος είναι η συνεννόηση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων για την αντιμετώπιση της εθνικής κρίσης.

Προσωπικά, εξελέγην για πρώτη φορά μέλος της Διοίκησης του ΠΤ Ηπείρου πριν από 6 μήνες περίπου. Στην θέση του Προέδρου εξελέγην μετά από συνεννόηση των παρατάξεων που πρόσκεινται στο ΠΑΣΟΚ και στην ΝΔ. Η συνεννόηση αυτή δεν έχει ως βάση τον διαμοιρασμό των αξιωμάτων αλλά την προώθηση της επίλυσης των ιδιαίτερων επαγγελματικών  προβλημάτων των μελών του Επιμελητηρίου και την ολόπλευρη ανάπτυξη της Ηπείρου.

Θα συνεχίσω την δραστηριότητά μου με την πεποίθηση ότι αυτή θα αποβεί επ’ ωφελεία του Επιμελητηρίου και των μελών του.  

-Ποιοι κλάδοι έχουν πληγεί  περισσότερο από την κρίση  και ποιοι θεωρείτε ότι έχουν τη δυναμική να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάπτυξης στην τοπική οικονομία;

Στην Ήπειρο οι κλάδοι που επλήγησαν περισσότερο από την ύφεση είναι οι κατασκευές και η οικοδομική δραστηριότητα, το λιανικό εμπόριο και ο τουρισμός.

Η ανάπτυξη της Περιφέρειας πρέπει να βασισθεί πρωτίστως στην παραγωγή γεωργικών προϊόντων φυτικής και ζωικής προέλευσης πιστοποιημένων και τυποποιημένων καθώς και των πρώτων υλών για την παραγωγή τέτοιων προϊόντων. Το τουριστικό προϊόν της περιοχής είναι ελκυστικό όλο το έτος και υπάρχουν μεγάλα περιθώρια προσέλκυσης τουριστών με αξιοποίηση εκτός του φυσικού κάλλους της περιοχής και των ιστορικών και θρησκευτικών μνημείων και μουσείων της περιοχής.

Τέλος, τα Ιωάννινα και η Ηγουμενίτσα, είναι σε θέση να μετατραπούν σε κέντρα εμπορευματικών και επιβατικών μεταφορών υπερ-τοπικού χαρακτήρα και ειδικά οι πόλεις αυτές, με την κατάλληλη μεταβολή του νομικού πλαισίου στις διεθνείς λεωφορειακές γραμμές μεταξύ Ελλάδας-Αλβανίας, μπορούν να αποτελούν αφετηρία και τέρμα πολλών γραμμών που συνδέουν τις δύο χώρες.